หาวิธีเริ่มต้นทำธุรกิจแบบไม่มโนช่วงหลายปีที่ผ่านมานะครับ

 ผมจะได้ยินคำถามเรื่องค่อนข้างบ่อยจะขายยังไงให้ได้ตอนนี้ของหมดแล้วครับเหลือแค่ขายอย่างเดียวครับแล้วก็ที่หนักสุดคือตอนนี้มีของกองเต็มบ้านเลยครับจะทำยังไงดีแล้วก็น้ำตาก็ค่อยๆซึมหลังจบนี่เป็นคำถามที่ผมได้ยินบ่อยจากคนที่เริ่มต้นทำธุรกิจใหม่ๆนะครับตั้งแต่ผมยังไม่ได้ทำเพจนี้เลยเรื่องราวเลยครับเนื้อหาในวันนี้มันเคยเปลี่ยนชีวิตคนที่ตั้งคำถามนี้มาแล้วหลายคนแล้วแต่ว่าเขาจะไม่ได้ทำธุรกิจมาก่อนแต่มีหลายคนที่ได้ฟังเรื่องนี้แล้วท้ายสุดนะครับแต่ที่ไม่มีอะไรเลยเพราะเรารักกันแบบนี้ไปใช้จนสามารถมีธุรกิจนะครับ 1 ล้านแรกได้แล้วบางคนก็หลายล้านแล้วย้อนกลับไปลาว 10-11 ปี

การวิเคราะห์คู่แข่งการตลาด ก่อนนะครับสมัยนั้นผมยังไม่มีความรู้เรื่องการตลาดมากนะผมเจอเพื่อนหลายคนนะครับผลิตสินค้าออกมาแล้วก็กองเป็น 3 ส่วน 4 เท่าของตัวบ้านนะครับเรียกว่ามีของเยอะก็ตัวของพื้นที่ใช้สอยอีกแล้วก็เครียดนะครับว่าจะเอายังไงต่อดีเพราะสิ่งที่เขาผลิตมานะครับลืมไปรับต่อจากใครมาอีกทีตอนแรกนะครับที่เขาคิดไปเองว่ามันขายได้แต่เรื่องจริงมันไม่เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ก่อนนะครับผมเพิ่งเริ่มการขายใหม่ๆตัวผมกับคำว่าธุรกิจอ่ะมันก็เลยดูคนห่างไกลตัวและธุรกิจสำหรับหลายคนน่ะมันก็แอบดูเหมือนกันขนาดเล็กๆใครคิดอะไรออกมาไปซื้ออะไร>รับสอนseoมาหรือผลิตออกมาแล้วขายได้อันนั้นคือโชคดีเฮงๆขายไม่ได้สวยๆโชคไม่ดีแต่สำหรับผมได้วันนั้นผมเชื่อว่ามันน่าจะมีอะไรที่ทำให้เกิดความแตกต่างที่มันมากกว่าคำว่าโชคดีโชคร้ายผมศึกษาเรื่องการตลาดนะครับอ่านหนังสือเรื่องของเราก็เริ่มเรียนรู้จากผู้ประกอบการที่ประสบความสำเร็จแล้วมันก็ทำให้ผมเริ่มเห็นอะไรและตรงนี้แหละมันเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตที่เป็นจุดเริ่มต้นที่ผมแชร์เรื่องแล้วไปแล้วมันไปเปลี่ยนชีวิตใครหลายคนได้ก่อนนะครับตอนนั้นมีเพื่อนคนนึงมันอยากจะระดมทุนเลยครับเปิดร้านข้าวใกล้มหาวิทยาลัยน้ำแล้วก็ใกล้จุดที่คนทำงานอยู่เยอะๆมันก็บอกว่าเฮ้ยมึงมีใครอยากจะลงขันกับกูไหมตอนนั้นต้องบอกตรงๆเพื่อนแต่ละคนก็เพิ่งเรียนจบกันมาได้ไม่นานเลยครับเพิ่งทำงานใหม่ๆนะแต่ละคนก็เพิ่งได้เงินเดือนก็ยังไม่ค่อยพอกินพอใช้เท่าไหร่ก็ไม่มีใครเอาด้วยนะครับแล้วมันก็เลยนึกถึงผมก็เลย

ถามให้เองเอาด้วยไหมตอนนั้นผมก็ตั้งใจนะครับก็เลยบอกว่าให้มึงไปทำตัวเลขให้มันแบบละเอียดมาให้กูดูก่อนแล้วค่อยมาคุยกันแล้ววันนึงนะมันก็กลับมาหาผมบอกว่าทำเรียบร้อยแล้วผมถามว่าใช้เงินเท่าไหร่มันก็ตอบมาว่าประมาณ 60,000 หน่อยผมก็ตกใจมากแล้วตอนนี้ยังไม่มีเงินเก็บขนาด 65 เลยแล้วก็เลยบอกไปว่าให้มึงจะบ้าหรอมึงจะไปทำอะไรขนาดนั้นแล้วมันก็แจกแจงมามันก็หยิบกระดาษใบหนึ่งมาแจ้งมาว่ามีค่าเช่าร้านล่วงหน้า 3 เดือน 9,000 ค่าบิลครัวแสนห้าฆ่าตกแต่งร้านประมาณแสนห้าถึงสองแสนค่าโต๊ะเฟอร์นิเจอร์ค่าแอร์ขาดเก้าอี้เนี่ยมันประมาณแสนห้าฆ่าพี่คู่เครื่องครัวนะครับหม้อจานชามกระทะช้อนส้อมประมาณ 30,000 บาทค่าเช่าเดือนละ 30,000 ถ้าเด็กล้าน 3 คนนะครับ 4,000 บาทผมเลยบอกเขาไปว่าแล้วมึงคิดว่ามึงจะทำอะไรได้อย่างนั้นแหละแล้วเมื่อไหร่มึงจะขึ้นค่าเช่าสูงขนาดนี้แล้วทำไมไม่เช่าไม่ไปดูไอ้ร้านที่มันเคยเป็นร้านเก่ามาก่อนนะที่มันไม่ต้องมานั่งบิวครัวไม่ต้องมานั่งทำอะไรหนักขนาดนี้กูบอกว่าให้มึงไปทำการบ้านมาใหม่มึงไปคำนวณตัวเลขมาใหม่กูว่ามึงใช้ทุนสูงเกินไปละ 1 สัปดาห์นะครับเขาก็มาอีกรอบนะครับแล้วก็เพราะพวกค่าเครื่องครัวหม้อกระทะเตาจานชามช้อนส้อมมา 30,000 บาทค่าเช่าเดือนละ 20,000 บาทจ้างเด็กร้าน 3 คน 4,000 บาทรวมประมาณ 20,000 เหลือประมาณสองแสนห้าผมก็เลยถามกลับไปว่าแล้วมึงต้องจ้างเด็ก 3 คนแรกเลยผมก็เลยถามแล้วถ้ามันไม่ยุ่งล่ะมันก็บอกว่ามันก็ต้องลงแบบนี้แล้วผมจะถามว่าถ้าเกิดมันยังไม่ดีไปช่วยมึงอ่ะมันยังไม่เวิร์คอ่ะแล้วมึงก็ต้องเอาออกหรอเพื่อนผมนะครับแล้วก็นั่งนึกสักครู่นะครับแล้วก็บอกกับผมว่ามันก็ต้องคิด

บวกก็จะตอบกลับไปว่าใช่มึงก็คิดแต่ถ้าเราทำธุรกิจมันก็ต้องคิดถึงไอ้ worst Case วางแผนถูกไหมจะได้ไม่ต้องเตรียมตัวก่อนล่วงหน้าผมก็เลยถามเพื่อนไปแล้วมึงวางแผนยังไงที่จะทำให้คนมากินร้านมันก็นึกไปนึกมานึกว่ามึงไม่ได้คิดมาก่อนล่วงหน้าใช่ไหมแล้วก็ยังทำหน้ามาแล้วก็บอกว่าก็คงจะทำใบปลิวไปแจกหลังมอแล้วก็ไปแจกแถวๆหน้าตึกที่ทำงานนั่นแหละแล้วก็เลยถามว่ามึงคิดว่าเขาจะเดินไปกินใกล้ๆร้านมึงจริงๆใช่ไหมเพื่อนมันก็เลยชวนกันเลยว่าเฮ้ยก็ตอนแรกกูบอกว่าจะไปเช่าร้านนั้นไงกับมึงก็บอกว่าแพงไปผมก็เลยถามกลับไปว่าแล้วถ้าเป็นร้านแรกล่ะมึงจะทำยังไงเขาก็ตอบมาว่าก็เดี๋ยวกูไปแจกใบปลิวที่หลังมอแล้วก็ไปแจกหน้าตึกที่ทำงานเหมือนเดิมนั่นแหละก็ผมก็เลยถามต่อว่าแล้วถ้าเกิดเขาไม่ได้มากินล่ะจะทำไงความรู้seoเขาก็ต้องทำอะไรก็ทำยังไงบางทีคนก็ร้อนเขาก็ไม่อยากเดินออกมากูก็ทำการบ้านมาบ้างแหละเพื่อนก็ตอบแบบนี้มาตอนนั้นผมเริ่มเห็นอะไรแปลกๆอย่างนึงแล้วก็เลยถามเขาว่าสรุปมึงจะตั้งใจทำร้านเดลิเวอรี่หรือว่าตั้งใจให้คนมากินที่ร้านเขาบอกว่าเขาทั้งสองอย่างและอะไรมาเอาหมดผมถามที่ทั้งหมดเลยชัวร์นะเย็นนี้มึงไปทำใบปลิวมาเลยถ้าไม่รู้มันหมดไปราคาแล้วเขียนว่าส่งถึงที่แล้วเอาไปแจกพรุ่งนี้เลยเพื่อนบอกให้มึงจะบ้าหรอกูยังไม่ได้ไปเช่าร้านเลยจะขึ้นมาจะทำยังไงผมก็เลยบอกไปว่ามึงก็บอกไปดิว่าวันนี้ร้านเปิดพรุ่งนี้ก็ให้เขาโทรมาอีกทีนึงพรุ่งนี้หรือไม่ก็เก็บเบอร์ไว้แล้วมันก็โทรไปหาเขาพรุ่งนี้เช้าว่าจะสั่งอะไรไหมมึงมีคอนแทคแล้วนี่เพื่อนตอบมาว่าเฮ้ยกูจะไปรับได้ยังไงกูยังไม่มีร้านเลยผมเลยถามว่าไม่มีร้านแล้วมึงจะผัดข้าวได้หรือไงเพื่อนกูไม่มีร้านไงกูจะให้กูผัดข้าวได้ยังไงไม่มีตังค์ก็บอกผมเลยบอกว่าถ้าพรุ่งนี้มึงไปแจกใบปลิวแล้วอ่ะถ้าโทรศัพท์มึงเข้ารัวๆมึงก็ไปซื้อหมูซื้อเนื้อซื้อผักซื้อกล่องแล้วเตรียมพร้อมขายวันมะรืนเลยแต่ถ้ามันเงียบมึงก็ไม่ต้องทำแล้วเพื่อนผมจะถามกลับมาเลยถ้าเกิดเขาถามว่าร้านเราอยู่ไหนเราจะทำยังไงล่ะผมก็เลยถามเขาว่าถ้าเกิดเขาโทรมาเพื่อจะให้มึงไปส่งแล้วเขาจะมาส่งทำไมวะร้านมึงอยู่ที่ไหนวะเขาจะสนใจ